مجازات آدم ربایی

آدم ربایی | مجازات آدم ربایی

جرم آدم ربایی در تقسیم بندی جرایم مصداقی از جرایم علیه اشخاص می باشد البته لازم به ذکر است بیشتر از شخصیت جسمانی فرد قربانی، شخصیت معنوی وی مورد تعرض قرار میگیرد.

براساس اصل 33 قانون اساسی هرکس حق دارد که ازادانه در مکان های مجاز راه برود و از تمام امکانات و آزادیهای فردی از قبیل آزادی تن خود بهره مند باشند قانون اساسی در خصوص این مسایل هیچ ضمانت اجرایی مطرح ننموده و تنها به بیان موارد و حقوق انسان پرداخته است و یک قانون دیگر باید برای آنها ضمانت اجرا تعیین کند و اجرای اصول ذکر شده در آن تضمیین نماید.

قانونگذار محترم جهت تعیین ضمانت اجرا برای این اصل موادی را در قانون مجازات اسلامی برای این موارد تصویب نموده از قبیل ماده 621 و ...

به گفته ی وکیل کیفری در حقوق کشورهای مختلف تعریفهای متعددی برای جرم آدم ربایی ارائه گردیده و یکی از بهترین و کاملترین به این صورت است که آدم ربایی عبارت است از سلب آزادی دیگری بدون رضایت او با قصد نامشروع از راه جابجایی از محلی به محل دیگر.

جرم آدم ربایی نیز از 3 عنصر تشکیل شده است:

عنصر قانونی که بیان کننده اصل قانونی بودن جرم و مجازات است بدین معنا است که عمل انسان جرم نمی باشد و مباح است مگر اینکه در قانون برایش مجازات تعیین شده است.

عنصر قانونی جرم آدم ربایی ماده  621 کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی می باشد.

عنصر مادی که همان تبلور عمل خارجی عمل پیش بینی شده در قانون است که در خصوص این جرم از اجزای مختلفی تشکیل شده است.

که انها را بررسی میکنیم:

الف) ویژگی مرتکب : در جرم آدم ربایی ویژگی مرتکب مورد نظرنمی باشد و شامل هر شخصی می شود بدین معنا که هر کسی می تواند بصورت مباشرت یا شراکت و حتی بصورت غیر مستقیم که بحث معاونت را مطرح می کند.

ب) رفتار مجرمانه : جرم آدم ربایی صرفا با فعل انجام می شود که بصورت انتقال جسم مجنی علیه از محلی به محل دیگر با زور یا تهدید و حیله بطوری که مجنی علیه اراده ای از خود نداشته باشد.

ج) موضوع جرم آدم ربایی: در خصوص موضوع جرم باید متذکر شد منظور از موضوع جرم آدم ربایی ساده است چرا که آدم ربایی 2 حالت دارد و برای آدم ربایی مشدد نیز علل تشدید کننده ای در قانون متصور است.

بنابراین باید اینطور مطرح کرد موضوع جرم آدم ربایی ساده عبارتست از انسان زنده که حداقل 15 سال داشته باشد که در غیر اینصورت ممکن است مشمول آدم ربایی مشدد قرار گیرد.

د) عدم رضایت مجنی علیه: این شرط لازم است و اصلی ترین شرط تحقق جرم آدم ربایی می باشد بطوریکه بدون آن جرم محقق نمی شود.

و) نتیجه مجرمانه : آدم ربایی مصداقی از جرایم مطلق است و صرف سلب آزادی مجنی علیه و ازانتقال او از مکانی به مکان دیگر این جرم محقق می شود.

عنصر معنوی که از اجزای متعددی تشکیل شده که منطبق با جرم آدم ربایی بررسی میکنیم:

الف) علم نیز که به 2 حالت علم به موضوع و علم به حکم تقسیم می شود علم به موضوع یعنی انسان زنده باید در انجام عمل ربودن عالم باشد و علم به عدم رضایت بزه دیده داشته باشدو علم به حکم نیز مفرض است چرا که با لازم الاجراشدن قانون ، مقنن مردم را آگاه به آن دانسته است مگر اینکه جهل به آن ثابت گردد.

ب) سوءنیت که به سوءنیت عام وخاص تقسیم می شود که سوءنیت عام بدین معنا است که مرتکب قصد انجام عمل آدم ربایی را داشته باشد سوءنیت خاص بدلیل مطلق بودن جرم نیازی به سوءنیت خاص ندارد پس ربودن انسان زنده که در حال خواب و بیهوشی است مشمول این حکم می باشد

مجازات تعیین شده برای جرم آدم ربایی

ماده 621 کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی در خصوص ضمانت اجرای جرم آدم ربایی بیان داشته: هرکس به قصد مطالبه وجه یا مال یا به قصد انتقام یا به هر منظور دیگر به عنف یا تهدید یا حیله یا به هر نحو دیگر شخصا" یا توسط دیگری شخصی را برباید یا مخفی کند به حبس از پنج تا پانزده سال محکوم خواهد شد.

علل تشدید کننده مجازات آدم ربایی

با عنایت به ذیل ماده 621 کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی در خصوص تشدید مجازات آدم ربایی شرایطی بیان داشته:

سن مجنی علیه کمتر از پانزده سال تمام باشد.

ربودن توسط وسایل نقلیه انجام پذیرد.

به مجنی علیه آسیب جسمی یا حیثیتی وارد شود.

مجازات جرم آدم ربایی مشدد

قانونگذار در ذیل ماده 621 بیان داشته که در صورت وجود شرایط آدم ربایی مشدد که فوقا به آن اشاره گردید مرتکب به حداکثر مجازاتی که مقنن برای این جرم تعیین نموده محکوم می شود و در صورت ارتکاب جرایم دیگر به مجازات آن جرم نیز محکوم میگردد .

مجازات شروع به جرم آدم ربایی

مقنن در تبصره این ماده بیان داشته که مجازات شروع به جرم ربودن سه تا پنج سال حبس است.